paste bij hoe het verhaal verliep. De voorstelling ging over dat van de directeur jongens en meiden meer moesten samenwerken, want die deden dat eerst niet. De directeur wilde dat, omdat er inspectie kwam. De leider van de jongens groep was hier totaal tegen net als de leider van de meiden. De jongens en meiden hadden dus de hele tijd conflicten met elkaar, omdat de hoofdpersonen, de leiders van de beide groepen, niet snel dingen wilde toegeven. Aan het einde gaven ze toch toe dat ze elkaar wel leuk vonden en kregen een relatie. Het waren gewone scholieren op een school. Het doel van de voorstelling is denk ik dat jongens en meiden gewoon met elkaar kunnen samenwerken en het was ook bedoeld om publiek te entertainen. Je hoorde ook af en toe muziek effecten en daardoor werd het spannender gemaakt. De regisseur heeft vooral als theatrale middelen gebruik gemaakt van kleding. Hij heeft ervoor gezorgd dat alle jongens en alle meiden er als scholieren uitzagen en op elkaar leken. Ik vond het niet zo’n leuke voorstelling, want het werd niet altijd even goed geacteerd. Ik vond het ook op een gegeven moment te langdradig worden, want er gebeurde niet zoveel. Ik vond het wel leuk. Dat je dingen zag die je herkende. Zoals een leraar die een klas niet helemaal stil kan krijgen. Verder vond ik het goed dat alle acteur erg goede bijpassende kleding droegen. Daardoor zag je precies wie welke rol speelde. Wat mij verder opviel was dat veel jongens en meiden weinig te doen hadden en niet zoveel toevoegden. Die waren er vooral als bijfiguren.